سوسک های مهربان
آرام آرام
روی زانو ی چپم جا می گیرند
ساق هام فرش ارغوانی کشیده ایست
برای پاهای نازکتان
قهوه ای باشید و درشت
از سم گزنده ی امشب ترسی نه
برایتان خودکشی دسته جمعی زیبایی تدارک دیده ام
اما هنوز
زانوی راستم زیر دستهای توست
که از حال می رود