شاید به نظر برسد زندگی دریای بیکرانیست که می توانی
آزادانه به هر طرفش شنا کنی اما واقعیت این است که زندگی
استخر کهنه ایست و ما قورباغه هایی با دهان گشاد و لنگ
های باز که مدام ازین طرف به آن طرف دست و پا می زنیم و
.به دیوارهایی می خوریم که از هر طرف آن را مسدود کرده
در ابتدا که هنوز فکر می کنیم خبریست تا دستمان به انتهای آن
می رسد با یک سالتوکه به نظر می رسد از حادثه ساز ترین
لحظه هاست برمی گردیم و در جهت دیگری ادامه می دهیم و
هر بار فکر می کنیم این دفعه دیگر حتما اتفاق خاصی می افتد
اما باز به دیواردیگری می رسیم . یک روز هم بالاخره حساب
کار دستمان میاید که قضیه از چه قرار است . بعد به این نتیجه
می رسیم بهتر است یک گوشه ای بیاستیم و نفس تازه کنیم یا
همین طور روی آب دراز بکشیم تا لحظه ی بیرون رفتن از استخر
برسدو بدترین قسمت بازی آن است که وقتی هم که بیرون آمدیم
دیگرنمی توانیم با هیچ شیرجه ای به درون آن برگردیم